Najskuteczniejszą i najczęściej stosowaną formą profilaktyki jest profilaktyka farmakologiczna. W tym przypadku najczęściej stosowanymi lekami są tzw. heparyny drobnocząsteczkowe podawane  w formie iniekcji podskórnych najczęściej w skórę brzucha. Rzadziej stosowany jest w formie podobnych iniekcji lek o nazwie fondaparynuks, wyjątkowo stosowana jest tzw. heparyna niefrakcjonowana. Wszystkie te leki podawana są w iniekcjach podskórnych, przy czym heparyna niefrakcjonowana wymaga stosowania przynajmniej dwa razy na dobę, pozostałe leki podawane są raz na dobę.

Ograniczeniem dla stosowania tych leków są zaburzenia krzepnięcia i krwawienia, mała liczba płytek krwi oraz znaczne upośledzenie czynności nerek. Nie można ich również stosować bezpośrednio po zabiegach wymagających wykonania tzw. nakłucia lędźwiowego w celu znieczulenia zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego. Są to znieczulenia popularne w ortopedii i ginekologii lub w krótkich zabiegach chirurgii naczyniowej (np. żylaków), gdyż nie wymagają znieczulenia ogólnego czyli potocznie mówiąc „usypiania”.

Profilaktykę farmakologiczną stosuje się w okresie po zabiegowym oraz unieruchomienia chorego, w praktyce często do momentu wypisu ze szpitala. W przypadku zabiegów ortopedycznych na dużych stawach  takich jak staw biodrowy, zwykle przedłuża się to nawet do 35 dni po zabiegu. Podyktowane  jest to tym, że zabiegi ortopedyczne obciążane są szczególnie wysokim ryzykiem zakrzepicy.

• Zwiększone ryzyko zakrzepicy występuje zawsze gdy dochodzi do unieruchomienia.

Przez unieruchomienie należy rozumieć konieczność leżenia w łóżku z powodu choroby przewlekłej > 3 dni, unieruchomienie kończyny dolnej w opatrunku gipsowym, łusce, czy ortezie, jak również długotrwałe przebywanie nieruchomo w trakcie podróży.

• Zakrzepica nie dotyczy wyłącznie osób leżących w szpitalu. Powstawaniu zakrzepicy sprzyjają sytuacje często spotykane w życiu codziennym; takie jak: otyłość, odwodnienie, ciąża, stosowanie antykoncepcji hormonalnej lub hormonalnej terapii zastępczej, nieeruchomienie kończyny nawet z powodu zwichnięcia lub skręcenia stawu.
   
• W stanie podwyższonego ryzyka zkarzepicy pacjent zawsze powinien otrzymać jakąś formę profilaktyki – zapytaj lekarza czy jej nie potrzebujesz.

MAT-PL-2002630-1.0-03/2021